Παλιά πίστευα πως οι Beatles ήταν το πρώτο συγκρότημα στον κόσμο και μάλλον είχα δίκιο. Λίγο αργότερα εμφανίστηκαν οι Rolling Stones, το αντίπαλον δέος, φτιαγμένοι για αυτό το σκοπό, με τα αντίθετα υλικά των Beatles.
Πέρασαν χρόνια για να καταλάβω την αξία τους, πως όλα τα ακραία που τους φόρτωναν τα μέσα ενημέρωσης ήταν πραγματικά ο τρόπος ζωής τους, και όχι διαφημιστικές εμπνεύσεις του κώλου.
Μεγαλώνοντας παράλληλα, διαπίστωσα πως οι άνθρωποι αυτοί είναι συνώνυμοι με το ροκ, όπως το γνώρισε τουλάχιστον και το πίστεψε η γενιά μου. Όταν τελειώσουν, θα τελειώσει και όλη αυτή η ρομαντική ιστορία.
Το ροκ θα ανήκει και πάλι στην Παπαρίζου και στη Γερμανού, με αυτό θα μας μαλακίζουν και θα μαλακίζονται, και όλοι εμείς οι επιζήσαντες σκατοροκάδες θα πίνουμε το χαμομήλι μας σε κούπες με τη φωτό του Keith Richards να μας κάνει το σήμα του κωλοδάχτυλου.
6 σχόλια:
Καλωσόρισες Mahler
μια τσικουδιά;
Σε ευχαριστώ για το σχόλιο. Δεν είμαι καινούγιος στο χώρο, απλά αυτό είναι το νέο μου μπλογκ.
τσικουδιά? εννοείται. Καλώς ήρθες και πάλι λοιπόν :)
α τα είχαμε ξαναπεί να υποθέσω? που ξέρεις μπορεί να τα ξαναπούμε και απο κοντά :)
Καλά μη φτάσουμε σε προηγούμενες ζωές, γιατί δεν θα τελειώσουμε ποτέ!
Συμφωνώ μαζί σου.
Δημοσίευση σχολίου